Een lange trektocht

Begin april had ik de eer enkele behoorlijk avontuurlijke vrienden uit Europa te ontvangen die enthousiast waren om een lange tocht te maken doorheen de prachtige landschappen van het Park Talassemtane. Dit was dan ook een uitgelezen gelegenheid om het park nog beter te leren kennen en om eens voor een langere tijd met de rugzak rond te trekken.

Na in de stad Chefchaouen te zijn aangekomen besloten we eerst naar het zuiden te reizen, daar we ons hadden voorgenomen om minstens een nacht in de herberg van Khizana te blijven slapen. Een grand taxi kan je voor een kleine prijs naar het dorp Derdara brengen, waar een interessante wandelroute aanvangt die je onmiddellijk in enkele uitzonderlijke landschappen brengt. Voor ons was het ook een eerste ervaring met een hevige Marokkaanse regenbui. We hadden blijkbaar de pech dat alle regen die de volledige winter was uitgebleven, nu in de maand april uit de lucht kwam vallen, net wanneer we onze trektocht hadden gepland. Daar het onze eerste dag was besloten we het nog relatief rustig aan te doen en deze wandeling tot Khizana van ongeveer 5 uur was dan ook een ideale manier om ons avontuur aan te vatten.

Het pad tussen Derdara en Khizana

Toekomen in Khizana betekende tevens een gelukkig weerzien met Mohamed Ahbiss, de eigenaar van Dar Khizana. Hij ontving ons onmiddellijk met welgekomen Marokkaanse thee en had eens te meer een geweldig avondmaal aan te bieden. Om ten volle van zijn gastvrijheid te genieten besloten we ook een tweede nacht in zijn herberg te verblijven, dus de volgende dag waagden we ons aan de wandeling rond Jbel Khizana (zie: ‘Tussen de parken’).

Ontbijt in de herberg Dar Khizana

Hierna startte het echt serieuze werk. De volgende morgen vertrokken we vroeg richting ons eerste doel van de dag: het stadje Bab Taza. Naast Chefchaouen is deze plaats een van de ideale startpunten om het gebied van het Nationaal Park Talassemtane binnen te trekken. Alvorens dit te doen is het ook de ideale gelegenheid om nog de nodige proviand in te slagen. Na grote hoeveelheden brood, olijven en dadels te hebben verzameld voelden we ons klaar om de reis verder te zetten. Het zou een eerste serieuze test blijken voor onze kleine groep, daar we voor de rest van de dag bijna continu bergop zouden wandelen. Alsof de regen nog niet genoeg was om deze opdracht nog iets uitdagender te maken kregen we zowaar ook nog wat hagel te verwerken. Gelukkig was een vriendelijke lokale familie zo gastvrij om ons even onderdak te verlenen en ons zelfs te verblijden met een heerlijk glas warme thee. Toen we uiteindelijk aankwamen op de campingsite Talassemtane, tussen twee hoge bergtoppen gelegen, besloten onze tenten op te zetten.

Een welverdiende pauze op de picknickplaats van Taria

De volgende morgen kregen we te maken met de grootste verassing van onze reis: het was namelijk aan het sneeuwen! Dit zorgde voor enkele prachtige landschappen en zelfs onze tenten waren bedekt met een laag sneeuw. Daar het bijgevolg behoorlijk koud was in onze tenten toen we wakker werden, vertrokken we om 8 uur ’s morgens voor een van de langste wandelingen die we ooit op een dag hadden gemaakt. Daar we de volgende nacht toch weer op een warm bed hoopten, wilden we de veraf gelegen herberg Café Refuge Rueda bereiken voor het vallen van de nacht, al wisten we dat dat geen gemakkelijke opdracht zou worden.

Plattelandsdorp in het Park Talassemtane

We hadden echter ook een groot voordeel: vanaf dan zouden we voornamelijk bergafwaarts wandelen. Met goede hoop namen we dan ook een goede start. Het zou ook echter ook de enige dag worden dat we er in slaagden om een eind het verkeerde pad te volgen. Normaal is het perfect mogelijk je weg te vinden met de kaarten die de directie van het park je kan bezorgen en met de hulp van de vriendelijke bewoners van het park. Die dag besloten we echter een kleine binnenweg te nemen via een bijzonder aantrekkelijke vallei. Na een uur lang enkele lastige paden te hebben bewandeld kwamen we tot de conclusie dat die vallei geen uitgang had aan de andere zijde, dus waren verplicht op onze stappen terug te keren. Het gevolg was dat we pas na 7 uur in de avond toekwamen in de herberg, wat betekende dat we bijna 12 uur onderweg waren. Natuurlijk waar we heel blij ontvangen te worden in een warme plaats waar een hete tajine al op ons stond te wachten.

Uitzicht in het Park Talassemtane

We hadden het gevoel dat we wel een dag van rust hadden verdiend, dus de volgende dag bleven we vooral in en rond te herberg. Toch hadden we ook de kans een van hun nieuwe activiteiten uit te proberen, namelijk mountainbiken. Vanwege de regen van de voorgaande dagen bleek bergklimmen echter niet mogelijk (zie: ‘Een nieuw paradijs voor bergklimmers’).

De laatste dag van onze trektocht moesten we nog terug in Chefchaouen geraken, wat een perfect einde was van ons avontuur. Deze wandeling duurde nog zo’n 6 uur, maar was vooral het gevolg van het heel gezapige ritme dat we aanhielden en de vele pauzes die we namen om te genieten van de landschappen en de zon die eindelijk tevoorschijn was gekomen. Toen we uiteindelijk aankwamen in Chefchaouen voelden we ons allemaal moe maar zeer tevreden. We hadden enkele uitzonderlijke landschappen mogen aanschouwen en alle mogelijk types weer, wat het allemaal nog avontuurlijker maakte natuurlijk. Het Park Talassemtane heeft ineens ook enkele fans bijgewonnen.

GPS circuits: Link 1, Link 2, Link 3, Link 4